Thomas Dekker rijdt bij de start van het volgende wielerseizoen niet meer rond in het peloton. De komende maanden staan in het teken van een ander plan: in het voorjaar van 2015 valt hij het werelduurrecord aan.
Maar in plaats daarvan kiest Thomas Dekker voor de weg van de meeste weerstand. Hij gaat een aanval doen op het werelduurrecord. Een uur lang vechten tegen de 51,850 kilometer die de Oostenrijker Mattias Brändle eerder dit jaar binnen een uur aflegde, tegen de pijn in zijn benen, tegen de uitslaande fik in zijn longen en vooral: tegen zichzelf.
Dekker: ‘Het zal een van de zwaarste beproevingen uit mijn leven worden, maar dat maakt me niet uit. Ik ben er niet bang voor. Ik zet er de komende maanden alles voor opzij. Ik stop alles wat ik in me heb in dat ene uur. Of ik het ga halen? Ja, natuurlijk ga ik het halen.’
Bravoure
Terug van weggeweest: de bravoure die de afgelopen drie jaar langzaam maar zeker uit zijn wielercarrière verdween. Na zijn dopingschorsing blonk Dekker uit tijdens openhartige interviews, maar niet op de fiets. Nooit kon hij meer voldoen aan zijn eigen verwachtingspatroon en dat van de buitenwereld. Zijn rol in het peloton was onduidelijk. Hij was geen kopman, hij was geen knecht. Hij zocht tevergeefs naar zichzelf, naar zijn zelfvertrouwen, naar de onbevangen jongen die hij was vóórdat hij dope gebruikte.
Het plan om het uurrecord aan te vallen ontstond op de dag waarop Dekker van zijn huidige werkgever Garmin te horen kreeg dat zijn contract niet werd verlengd. ‘Ik was teleurgesteld, maar het opende ook nieuwe deuren. Ik ben niet klaar met wielrennen, maar wel met een rol in de marge. Kijk, ik kan wel voor een klein Italiaans ploegje gaan rijden, maar daar word ik niet beter van. De aanval op het werelduurrecord is iets anders. Ambitieus en alles of niks: dat past bij me.’
Bedrijven
De recordpoging moet plaatsvinden in het voorjaar van 2015. Waar en hoe is nog niet duidelijk. Zijn recordpoging is niet alleen een uitdaging voor hemzelf: het is ook een uitdaging voor de (fiets)industrie.
Dekkers manager Martijn Berkhout: ‘We willen bedrijven uitnodigen om mee te denken en deel te nemen aan de recordpoging van Thomas. Het uurrecord is ook een materiaalstrijd. Hoe geven we hem een zo snel mogelijke fiets? Welke houding is het meest aerodynamisch? Welke helm? Welke lak? Welke wielen? Wat is de snelste wielerbaan van de wereld? Hij zit niet vast aan een ploeg, een fietsenmerk of een sponsor, dus we staan open voor alle ideeën.’
Of Dekker het nu haalt of niet: verder dan de dag van de aanval op het record wil hij niet kijken. ‘Het kan mijn laatste kunstje zijn. Misschien stop ik wel met het werelduurrecord op zak, misschien ga ik door. Maar dat zie ik dan wel. De komende maanden ben ik alleen bezig met Die Ene Dag, en met Die Ene Dag alleen.’
AD.nl
