F1-kostenplafond : wat is het en hoe werkt het?

Formule 1-teams hanteren een kostenplafond om hun uitgaven onder controle te houden, kostenstijgingen te voorkomen en een eerlijker speelveld te bevorderen. Dit is wat het kostenplafond voor de Formule 1 inhoudt en hoe het werkt.

Het kostenplafond voor de Formule 1 is opnieuw in het nieuws gekomen, nadat de overkoepelende organisatie FIA ​​haar bevindingen voor het seizoen van 2024 bekendmaakte.

Er werd gesteld dat alle teams en de fabrikanten van de aandrijflijnen aan de limiet hadden voldaan, maar dat Aston Martin een “procedurele overtreding” had begaan met betrekking tot de documentatie. 

Maar er is eerder een geval geweest waarin een team de kostenlimiet overtrad en daarvoor een straf kreeg. Hier is alles wat je moet weten over de kostenlimiet van de Formule 1.

Wat is het kostenplafond voor de Formule 1?

Het kostenplafond van de Formule 1 beperkt het bedrag dat een team in een bepaald kalenderjaar aan zijn auto’s mag uitgeven. Het ging voor het eerst in 2021 in. Het oorspronkelijke plan – dat al vóór de pandemie was uitgewerkt – was om het uitgavenplafond op $ 175 miljoen te brengen. Maar toen COVID-19 het seizoen van 2020 in de war schopte en sommige teams in een uitzichtloze financiële situatie bracht, werd het verlaagd tot $ 145 miljoen, met het plan om het voor 2022 en 2023 met $ 5 miljoen per seizoen te verlagen.

De kostenplafonds voor 2024 en 2025 waren vastgesteld op een basisbedrag van $ 135 miljoen, met een extra bedrag van $ 1,8 miljoen voor elke race boven het basisaantal van 21 Grands Prix per seizoen. De kalender met 24 races in beide jaren betekent dat teams $ 5,4 miljoen extra te besteden hebben. Het bedrag van $ 135 miljoen is ook onderhevig aan indexering om rekening te houden met inflatie.

Waarom heeft F1 een kostenplafond?

Sommige teams hadden vroeger enorme budgetten, terwijl andere het met relatief bescheiden bedragen moesten doen. Dit hing vroeger samen met de prestaties op het circuit en maakte het voor ‘slechtere’ teams bijna onmogelijk om in te halen en te concurreren.

Het kostenplafond was in de eerste plaats een langverwachte poging om de concurrentie gelijk te trekken, maar ook om ervoor te zorgen dat er genoeg teams overblijven om de grid te vormen. Veel teams worstelden om de boel draaiende te houden, maar zijn sindsdien quitte gaan spelen of zelfs winst gaan maken. Tegelijkertijd hebben ze hun waarde enorm zien stijgen doordat ze waardevolle franchises zijn geworden. Na een aandelenverkoop in september 2025 werd McLaren gewaardeerd op $ 4,1 miljard, een enorme stijging ten opzichte van het tijdperk vóór het kostenplafond.

Wat valt onder het kostenplafond voor de Formule 1?

Alle uitgaven met betrekking tot de prestaties van de auto, maar niet de motor, zijn relevant voor het kostenplafond. Dit omvat:

• Alle onderdelen van de auto (van het stuur tot de wielmoeren)
• Alle elementen die nodig zijn om de auto te laten rijden
• Het grootste deel van het teampersoneel
• Garage-uitrusting
• Reserveonderdelen
• Transportkosten
• Alles ertussenin

Het grootste aandachtspunt zijn de kosten voor de ontwikkeling van de auto. Teams moeten afwegen wat er ontwikkeld moet worden, hoeveel er uitgegeven moet worden aan elk onderdeel dat geproduceerd moet worden en hoeveel onderdelen er nodig zijn en betaalbaar zijn zonder dat er te veel geld wordt uitgegeven.

Wat valt niet onder het kostenplafond van de Formule 1?

Er zijn een aantal grote kostenposten die niet onder het kostenplafond vallen, waaronder:

• Salarissen van chauffeurs
• De lonen van de drie best betaalde personeelsleden
• Reiskosten
• Marketinguitgaven
• Onroerend goed en juridische kosten
• Toegangs- en licentiekosten
• Alle niet-F1- of straatauto-activiteiten
• Betalingen voor ouderschapsverlof en ziekteverlof
• Werknemersbonussen en medische voordelen voor personeel

Vanaf 2026 wordt het kostenplafond verhoogd van $ 135 miljoen naar $ 215 miljoen. In plaats van dat dit een nettoverhoging betekent van wat teams kunnen uitgeven, betekent dit dat er veel meer items worden opgenomen die eerder waren vrijgesteld.

Vanaf volgend jaar krijgt ook het in Zwitserland gevestigde Sauber een kostenplafondcompensatie op basis van salarisgegevens van de OESO. Dit om rekening te houden met de hogere lonen en kosten van levensonderhoud in Zwitserland in vergelijking met het Verenigd Koninkrijk en Italië, waar de resterende teams zijn gevestigd.

Vanaf 2023 gelden er ook voor de fabrikanten van F1-motoren een kostenplafond, om de kosten van de motorontwikkeling onder controle te houden.

Wat zijn de sancties bij overschrijding van het kostenplafond van de Formule 1?

Naast procedurele overtredingen met betrekking tot rapportage, is er een duidelijke grens wat betreft overschrijdingen van de kostenlimiet: het overschrijden van het vastgestelde bedrag met 5%. Onder dat bedrag wordt het officieel gedefinieerd als een ‘kleine overschrijding’.

Ga je daarboven, dan belanden teams in het gebied van ‘materiële overschrijdingen’. Maar de grenzen aan beide kanten van de grens zijn nogal vaag wat betreft welke sancties van toepassing kunnen zijn. Uitgaven zijn een complex gebied om te reguleren als je eenmaal in de details duikt, dus de regels zijn bewust zo opgesteld dat ze per geval sancties mogelijk maken.

De mogelijke straffen die kunnen worden opgelegd voor zowel kleine als grote overtredingen van de regels zijn dan ook vergelijkbaar: puntenaftrek, uitsluiting van races, boetes en beperkingen bij windtunneltests.

Maar er is één groot verschil: als je meer dan 5% te veel hebt uitgegeven, kun je uit een heel wereldkampioenschap worden gezet.

Wat gebeurt er als een Formule 1-team het kostenplafond overschrijdt?

De dossiers van de F1 worden bestudeerd door een Cost Cap Administration, die de rapportagedocumentatie van de teams grondig controleert en hen bij een succesvolle beoordeling een certificaat toekent. Vanwege de enorme complexiteit van de financiële regelgeving van de F1 en de boekhoudkundige inspanningen van de teams om elke dollar eruit te slepen zonder de regelgeving te overtreden, kan dat proces zeer tijdrovend zijn, zoals ook het geval was in 2024.

Volgens de regelgeving van de FIA: “De CCA heeft verschillende opties tot haar beschikking bij het behandelen van een vermeende schending van de Financiële Regelgeving.

Indien nodig kan de CCA een schikking treffen, de zogenaamde ‘Accepted Breach Agreement’, met het betrokken Formule 1-team of de betrokken PU-fabrikant in geval van een procedurele inbreuk of een kleine overschrijding van de uitgaven. Indien er geen overeenstemming kan worden bereikt of de CCA dit passender acht, kan de CCA de zaak voorleggen aan het Cost Cap Adjudication Panel. In geval van een vermeende grote overschrijding van de uitgaven moet de CCA de zaak voorleggen aan het Cost Cap Adjudication Panel.

“Het Cost Cap Adjudication Panel bestaat uit een panel van 12 juryleden die door de algemene vergadering van de FIA ​​worden gekozen…uit de kandidaten die zijn voorgedragen door de stemgerechtigde FIA ​​Sport Member Associations, of door een groep van niet minder dan vijf F1-teams, of door een groep van niet minder dan drie PU-fabrikanten.”

Welke Formule 1-teams hebben het kostenplafond overschreden?

Slechts één keer eerder heeft een Formule 1-team de kostenlimiet volledig niet gehaald, en dat was Red Bull in 2021, toen het team 5% te veel uitgaf. Red Bull kreeg daarom een ​​boete van $ 7 miljoen en 10% korting op windtunnel- en CFD-testen.

Recenter werd Aston Martin schuldig bevonden aan een “procedurele overtreding” van de castcap voor 2024, omdat de documenten te laat waren ondertekend. Het team overtrad de cap zelf niet, dus kreeg het een kleine administratieve boete in plaats van een boete. 

Wat de krachtbron betreft, waren Renault en Honda in 2023 de twee partijen die een procedurele overtreding begingen. Beide partijen schikten een ABA als onderdeel van de aanvraag voor een kostenplafond voor de krachtbron. Voor 2024 bleken alle leveranciers van de krachtbron in de Formule 1 – Mercedes, Ferrari, Honda, Renault en Audi – aan de regels te voldoen.