In de langste Roland Garros-finale ooit vervolmaakte Carlos Alcaraz op grootse wijze zijn comeback. De 22-jarige Spanjaard kwam terug van een 2-0-achterstand in sets en versloeg zijn grote rivaal Jannik Sinner in een partij voor de eeuwigheid.
Het was bij vlagen buitenaards wat Alcaraz en Sinner op Court Philippe-Chatrier 5 uur en 29 minuten lang lieten zien, al was de afloop hartverscheurend voor Sinner. De Italiaanse nummer één van de wereld miste drie matchpoints in de vierde set en moest toezien hoe Alcaraz de historische partij in de vijfde set alsnog won: 4-6, 6-7, 6-4, 7-6, 7-6.
Een matchtiebreak moest de beslissing brengen in een wedstrijd waarin Sinner en Alcaraz tennis een nieuwe dimensie gaven. Uiteindelijk was het Alcaraz die de matchtiebreak met 10-2 overtuigend naar zich toetrok. Ja, een keer moest er een einde aan het meeslepende gevecht komen, al verdiende deze wedstrijd eigenlijk geen verliezer.
Geheel in stijl van de hoogstaande wedstrijd maakte Alcaraz op formidabele wijze het winnende punt. Hij sloeg de bal vanuit een moeilijke hoek met zijn forehand hard voorbij Sinner en liet zich daarna languit achterover op het gravel vallen. Zo verdedigde de nummer twee van de wereld zijn titel op Roland Garros met succes en pakte hij zijn vijfde grandslamtitel. Sinner blijft op drie staan.
Verwachtingen overtroffen
De twee beste tennissers van dit moment maakten de hooggespannen verwachtingen meer dan waar. Of beter gezegd: overtroffen die op elk vlak. De manier waarop de generatiegenoten elkaar tot het uiterste dreven voor 15 duizend uitzinnige fans, was fascinerend. Bij welke andere tenniswedstrijd lag het tempo ooit zo hoog, waren de klappen zo hard en hadden beide spelers zoveel ballen terug?
De 23-jarige Sinner oogde twee sets lang als een levende muur die overal een antwoord op had en Alcaraz tot wanhoop dreef. Maar Alcaraz gaf niet op, knokte zich terug en begon het publiek steeds meer te betrekken bij zijn wederopstanding. In de vijfde set oogde hij fitter dan Sinner, die bij 0-40 op de service van Alcaraz en 5-3 voorsprong in de vierde set vergat zijn eerste grandslamtitel op een andere ondergrond dan hardcourt te pakken.
Fraai was ook de sportiviteit tussen de nieuwste rivalen van het hedendaagse tennis. Beide spelers gaven een bal van de ander in, terwijl de lijnrechters de bal uit gaf. Het paste helemaal bij een wedstrijd voor de eeuwigheid, waarin Alcaraz voor het eerst in zijn loopbaan terugkwam van een 2-0-achterstand in sets.
De Grote Twee
De finale was het nieuwste hoofdstuk in de toch prachtige rivaliteit tussen de twee spelers die op dit moment een maat te groot zijn voor de rest. Hoewel Sinner en Alcaraz al elf keer tegen elkaar speelden, stonden ze niet eerder tegenover elkaar in een grandslamfinale. Maar het heeft er alle schijn van dat het vanaf nu een repeterend verhaal gaat worden.
Hun ontmoeting op Court Philippe-Chatrier was andermaal het bewijs van een nieuw tijdperk, waarbij de Grote Drie hebben plaatsgemaakt voor de Grote Twee. Nu Roger Federer en Rafael Nadal met pensioen zijn en de 38-jarige Novak Djokovic over zijn piek is en openlijk over het einde van zijn carrière praat, heersen Sinner en Alcaraz met ijzeren hand. Ze verdeelden de laatste zes grandslamtitels evenredig: drie voor Alcaraz en drie voor Sinner.
Sinner toonde zich in de eerste twee sets de meest consistente en degelijke speler tegenover de van nature onvoorspelbaardere en avontuurlijker ingestelde Alcaraz, die hoge pieken kan halen, maar ook diepere dalen kent. Zeker als hij zijn focus even verliest, zoals halverwege de eerste set leek te gebeuren.
Verrukkelijke titanenstrijd
Alcaraz plaatste de eerste break op 2-2, maar leverde zijn eigen service daarna ook weer direct in. Aan het eind van de eerste set wist Sinner opnieuw de service van Alcaraz te breken. Het was voldoende om de eerste set na iets meer dan een uur naar zich toe te trekken. Het bleek slechts de aanzet voor een verrukkelijke titanenstrijd.
Sinner zette de goede lijn aan het begin van de tweede set door en wist Alcaraz direct weer te breken. Steeds vaker zocht Alcaraz wanhopig contact met zijn spelersbox, waar onder meer zijn coach Juan Carlos Ferrero zat. Sinner liep uit naar een 4-1-voorsprong, maar vergat de set op 5-4 uit te serveren. Het was ook de fase dat Alcaraz beter in de wedstrijd kwam.
De Spanjaard sleepte er een tiebreak uit, maar daarin was Sinner toch het meest constant. De manier waarop hij de tweede set pakte, was van grote schoonheid. Alcaraz ramde de bal diep in de hoek. Met een uiterste krachtsinspanning en een zo niet nog hardere forehand dwong Sinner zijn rivaal tot een fout.
Sinner leek op rozen te zitten toen hij Alcaraz ook in de derde set vroeg brak. Maar de Spanjaard rechtte zijn rug op grootse wijze. Alcaraz begon beter te serveren, liep uit naar een 5-2-voorsprong en sleepte er een vierde set uit, tot tevredenheid van de toeschouwers, die duidelijk wilden dat de wedstrijd zo lang mogelijk zou duren.
Zij werden op hun wenken bediend en kregen de ene na de andere adembenemende rally te zien. Het was soms nauwelijks te bevatten wat voor een niveau Sinner en Alcaraz aantikten. Op 5-3 kreeg Sinner drie matchpoints op de service van Alcaraz, maar de Spanjaard weigerde te capituleren. Ook op zijn eigen service lukte het de doorgaans zo stoïcijnse Sinner niet om de wedstrijd uit te serveren.
Dus moest een vijfde set en zelfs een matchtiebreak de beslissing brengen. Het was de climax die paste bij een van de beste tenniswedstrijden in de geschiedenis.
Bron: de VolkskrantÂ
