Rafael Nadal is nog geen 30, maar hij lijkt zijn hoogtijdagen achter de rug te hebben. Zijn uitschakeling in de eerste ronde op de Australian Open tegen landgenoot Fernando Verdasco is namelijk geen uitzondering. Het lichaam wil niet meer.
Tijdens zijn beginjaren was Nadal een tennisser uit een breedgedragen Spaanse traditie. Een traditie van gravelspecialisten. Conditiebeesten die, heen en weer glijdend over de baseline, een muur optrekken voor radeloze tegenstanders. Nadal bleek zelfs een uitzonderlijk talentvol exponent van deze traditie. Van 2005 tot en met 2014 won hij maar liefst negen keer Roland Garros; het Mekka voor de koningen van het gemalen baksteen.
Machtsovername
Dat Nadal meer was dan een pure gravelspecialist, bewees hij in 2008. In een zinderende Wimbledon-finale, misschien wel de mooiste tenniswedstrijd ooit, zwoegde en sleurde de Spanjaard zich in vijf sets naar een overwinning op de sierlijke legende Roger Federer. Het had alles weg van een machtsovername. De techniek en stijl van Federer verloor het van de kracht en energie van Nadal. Een nieuwe episode in het tennis was aangebroken.
Om deze nieuwe episode te onderstrepen, nam Nadal een maand later de nummer 1-positie op de ATP-ranglijst over van Federer. Aan een vier jaar durende regeerperiode van de Zwitser kwam een einde. Binnen een halfjaar tijd won Nadal ook nog even goud in Peking, en schreef hij de Australian Open op zijn naam. Om aan alle twijfel een einde te maken. De gravelspecialist was een volwaardige allround-tennisser geworden.
Blessures
Maar de energieverslindende manier van tennissen trok een wissel op het lichaam van de Spanjaard. In het begin van zijn carrière speelde een voetblessure hem nog parten, naarmate de jaren vorderden werden de pijnpunten verlegd naar zijn knieën en rug. Regelmatig moest Nadal toernooien aan zich voorbij laten gaan. Alsof zijn pezen en spieren het geweld op de tennisbanen domweg niet konden bijbenen.
In 2011 nam het Servische loopwonder Novak Djokovic het stokje over van Nadal als beste tennisser ter wereld. De neerwaartse spiraal, het onvermijdelijke doembeeld voor iedere grote sportman, wordt sindsdien ieder jaar zichtbaarder. En nu is het de vraag of de ster van Nadal, slechts 29 jaar oud, ooit nog fel zal blinken. In mei, wanneer in Parijs de gravelspecialisten zich melden voor Roland Garros, mag hij de wereld tonen waartoe hij nog in staat is. Want de betonrot mag geconstateerd zijn, in Melbourne bewees Nadal – getuige onderstaande video – blij vlagen nog steeds een muur te kunnen zijn.
Door :ad.nl
