Haal de oranje toeters uit het vet: binnenkort bestaat de KNVB 125 jaar. Voor de zekerheid heb ik de datum nog even gecheckt, want als het aan de grootste sportbond van Nederland zelf ligt, zal 8 december bijna geruisloos aan ons voorbijgaan.
Het behalen van deze mijlpaal zou bij menige organisatie een reden kunnen zijn om eens flink uit te pakken, maar de KNVB hult zich liever in stilzwijgen op dit vlak. Er scheen wel zoiets als een feestcommissie te bestaan, maar die wisselde dermate vaak van samenstelling dat ze zelfs binnen de voetbalbond het spoor bijster raakten.
Op de website is van enige jubileumkoorts ook al geen sprake. Er is weliswaar een apart blokje ‘KNVB 125 jaar’ ingebouwd, maar veel verder dan een belegen tijdlijn en een tekenwedstrijd voor kinderen komt de bond niet. Zit er een jubileumboek aan te komen? Het lijkt er niet op.
De auteurs van Koning Voetbal, de eigentijdse encyclopedie over de roemrijke geschiedenis van het Nederlandse voetbal dat afgelopen voorjaar verscheen, hebben meermalen hun diensten aangeboden, maar nooit kwam er een bevredigend antwoord uit Zeist, doorverwezen als men werd naar steeds weer een ander persoon die de knoop door zou hakken. Niet dus.
De KNVB is een welvarende sportbond waar tal van geldstromen samenkomen, maar voor een beetje fatsoenlijke viering is blijkbaar geen plaats. Nee, liever trakteren ze de bezoekers bij elke interland weer op mensonterende events, zoals we die halfbakken kleutergein tegenwoordig moeten noemen van de mannen met de moeilijke monturen.
Oubollig
Tijdens Nederland-Letland dienden we een feesthoedje op te zetten omdat de oubollige mascotte Dutchy z’n verjaardag vierde, voorafgaand aan Nederland-Mexico moesten we een stuitende recordpoging Mexicaanse wave ondergaan in een halflege Arena, alsof de daaropvolgende nederlaag al niet ontluisterend genoeg was. Ook werden er vaantjes uitgedeeld vanwege het feit dat Oranje voor de vijftigste keer te gast was in de Arena, het stadion waarvan Youp van ‘t Hek ooit zei dat het jammer was dat het niet naast een vuurwerkfabriek stond.
Het is schrijnend om te constateren dat de KNVB zich bezighoudt met even wanstaltig als oppervlakkig vertier terwijl het het eigen erfgoed verkwanselt. De zestigste sterfdag van KNVB-oprichter Pim Mulier ging dit jaar geruisloos voorbij, terwijl het een goed moment was om bijvoorbeeld wat te doen aan het graf van de fameuze sportpionier dat er op de Algemene Begraafplaats van Den Haag vrij haveloos bijligt.
Volgend jaar is het precies 150 jaar geleden dat Mulier ter wereld kwam, maar ook die datum zal de KNVB wel weer stilletjes laten passeren omdat die dag precies samenvalt met een recordpoging oranjevlaggetjesgewapper in de Arena.
Nog stuitender is de aanpak rond Oranje geworden. De aanstelling van Guus Hiddink als opvolger van Louis van Gaal zette al veel wenkbrauwen in de fronsstand, wat er daarna gebeurde, verdient al helemaal niet de schoonheidsprijs. Niemand weet meer waar hij aan toe is rond het Nederlands elftal.
Systemen en spelers komen uit de grabbelton, een plan van aanpak blijkt geen plan van aanpak, de bondscoach verbindt z’n lot aan een potje tegen de nummer 99 van de wereld en weigert na afloop onomwonden te verklaren dat hij bij de volgende interland wederom als eindverantwoordelijke op de bank zit; Oranje is verworden tot één groot schimmenspel.
Status quo
Niemand die ook maar de moeite doet om het rookgordijn dat is opgetrokken enigszins te laten vervagen, KNVB-directeur Bert van Oostveen al helemaal niet. Stoere taal bezigen na een verloren interland gaat ons allemaal wel goed af, maar een constructief beleidsplan uitstippelen voor de komende jaren is blijkbaar te veel gevraagd.
Beide partijen lijken te wachten op een zet van de ander, zodat de status quo intact blijft. De trots regeert, niemand durft echt uit te spreken dat de relatie tussen de KNVB en Guus Hiddink een grote mis(t)match is en tot mislukken gedoemd lijkt. Nu is enkel nog het voorkomen van al te veel gezichtsverlies voor beide kampen het belangrijkste item.
De 6-0 zege op het nietige Letland leek een ideaal moment om alle misère af te sluiten en de gelederen te sluiten, maar zelfs na zo’n eclatante zege draaide de mistmachine op volle toeren. Tot de bevlogen aanvoerder Robin van Persie aan toe werd iedereen weer in het ongewisse gelaten over de positie van de bondscoach.
In het verlengde daarvan werden her en der de lijstjes van werkloze trainers maar weer eens van stal gehaald. Van meneer Pastoor tot MAX-erelid Leo Beenhakker, van Frank Rijkaard tot zelfs Gertjan Verbeek, ze passeerden allemaal weer de revue.
Met dank aan die besluiteloze KNVB die maar geen klaarheid kan brengen in deze situatie. Maar wat kan je anders verwachten van een bond die niet eens weet hoe het de eigen verjaardag moet vieren?
Door: NU.nl/
