Op 13 oktober 2004 debuteerde een 17-jarige Lionel Messi vrij anoniem in de Primera División voor Barcelona. Na 82 minuten tegen Espanyol liet trainer Frank Rijkaard hem invallen voor Deco.
De wedstrijd op zaterdagavond sleepte zich naar het slotsignaal toe, de strijd was gestreden en de overwinning binnen, toen Leo Messi net buiten het strafschopgebied de bal aannam. Hij draaide om zichzelf heen, en om drie tegenstanders, en rende wat meters opzij voordat hij de richting van het doel kon inslaan.
Kwikzilver
Toen trok hij zijn sprint aan, de bal genageld aan de linkervoet. Nog eens drie rivalen konden slechts toekijken, ze waren te laat, kwamen zelfs niet in de buurt van de bal, van de kwikzilveren benen van de Vlo. Messi schoot, hard. De doelman pareerde de bal.
FC Barcelona-Eibar bleef 3-0. Leo Messi bleef op 250 doelpunten in de Primera División staan, nadat hij even eerder de 3-0 had gemaakt. Tweehonderdenvijftig doelpunten. Nog één, en hij komt op gelijke hoogte met Telmo Zarraonandia, beter bekend als Zarra.
Baskische held uit de jaren veertig en vijftig. Hij scoorde 251 keer in de hoogste Spaanse divisie, heel vaak met het hoofd. ‘Het tweede beste hoofd van Europa na Churchill,’ stond ooit op een poster van Zarra.
Record
Zestig jaar lang stond dat ‘onaantastbare’ record van Zarra, die 0,91 goal per wedstrijd scoorde, als een huis. Grote spitsen kwamen in de buurt, maar overtroffen hem niet: Hugo Sánchez (234), Raúl (228), Di Stéfano (227).
De leeftijd haalde hen in, ze vertrokken naar elders of stopten. Leo Messi is 27 jaar… Zaterdag, in het Bernabéu-stadion in Madrid, zou een mooi moment voor hem zijn om Zarra uit de boeken te schieten.
Ronaldo
Daar komt hij dan wel Cristiano Ronaldo tegen, de enige die met een grotere regelmaat scoort dan de Argentijn. Heeft Messi 285 wedstrijden nodig gehad voor die 250 treffers, een gemiddelde van 0,88, Ronaldo staat inmiddels op 192 goals, met een gemiddelde van 1,12 doelpunten per wedstrijd.
De Portugees is de laatste twee seizoenen ontketend, verlost van de tactische gierigheid en het immer dreigende juk van Mourinho. Hij is wel twee jaar ouder dan Messi.
Voetballer
Maar het gaat bij Leo Messi niet alleen om die cijfers, al bezit hij inmiddels vrijwel alle records die er bestaan in het voetbal. Het gaat om zijn spel. Het zijn niet alleen de doelpunten waarmee hij in tien jaar tijd het moderne voetbal een geweldige impuls heeft gegeven. Het gaat om zijn dribbels, zijn techniek, zijn visie, zijn plezier, zijn persoon ook. Leo Messi is voetballer, en verder niets.
Geen jetstet-ster, geen dronkeman, geen slechte vader noch zoon, geen grote mond, geen maker van grote krantenkoppen, geen slachtoffer van de roem. Messi is na tien jaar aan de top nog altijd dezelfde Messi. Een voetballer, een genieter, en een genot om naar te kijken. Een kind dat de bal met onschuldig genot tegen de muur of de garagedeur trapt.
Triest
Het is voorbij, voorspelden velen toen het vorig seizoen ineens minder ging. Toen er een trieste Messi op het veld liep. Toen hij met Barça bijna geen prijs meer won. Toen hij op het WK met Argentinië niet kon schitteren.
Terug
Maar na een lange vakantie is de oude Messi weer teruggekeerd. Verlost van de ondraaglijke druk van de Argentijnen. Verlost van de serie blessures die hem vorig seizoen onzeker maakten. Slechts de rechstzaak vanwege belastingfraude zal hem de komende maanden nog parten spelen, ook al zijn het ongetwijfeld anderen die met die miljoenen hebben geknoeid – Messi voetbalt slechts. En krijgt daar, via de club en sponsors, 30 miljoen per jaar voor, ja. Hijzelf geeft er nauwelijks iets van uit.
Bankzitter
Misschien denkt coach Luis Enrique, die hem de volledige vrijheid heeft gegeven, eraan Messi morgen tegen Ajax op de bank te zetten. Sparen voor de Clásico. Hij zou er ‘de Vlo’ alleen maar pissig mee maken. Leo Messi wil voetballen, altijd. Zeker nu hij weer geniet van het spel, de bal, de dribbels, de doelpunten. En de wereld laat meegenieten. Met het doel van de tegenstander als een afgebladderde muur vol graffiti in Rosario.
ad.nl
