Sinds de Champions League in 1992 startte, was de Nederlandse kampioen er altijd bij. PSV kan die reeks voortzetten. Hoe spannend maakt de ploeg het tegen BATE Borisov nog na de 3-2 uitzege?
Vorig week stond hij bevangen door de spanning aan de aftrap. En eigenlijk kwam Denzel Dumfries heel de avond in Borisov nooit los van de stress. Ook voor Angeliño, voor Pablo Rosario, ja zelfs voor Hirving Lozano was het wennen tijdens hun debuutwedstrijd op het podium van de Champions League.
Hoe zal het vanavond gaan in wedstrijd twee? Werkt zo’n ervaring al direct positief door? In Eindhoven gaat men daar alvast vanuit. En met hen ook de rest van Nederland thuis voor de buis. PSV heeft na de 3-2 zege van vorige week een prachtige uitgangspositie om de groepsfase te bereiken. Dat zou de derde keer zijn in vier jaar tijd.
Natuurlijk is het optimisme logisch. Borisov moet verplicht twee keer scoren. Minimaal. Vorige week bleek: zet ze onder druk en het zijn allesbehalve wereldspelers. Maar toch geldt ook: de voorgaande twee kwalificatieronden overleefde de Wit-Russische kampioen telkens via een zege buitenshuis. 0-1 in Azerbeidzjan tegen FK Qarabag en 1-2 tegen HJK Helsinki in Finland.
,,Vorige week bleek Borisov furieus te kunnen starten. Drie grote kansen tegen in de eerste acht minuten én een snelle 1-0, dat was niet ons plan”, zegt Jorrit Hendrix. Zijn verwachting: ,,Ik denk dat zij nu weer zo openen. Want BATE moet er twee maken. We zullen daarop voorbereid moeten zijn.”
Ongrijpbaar
PSV is de afgelopen dagen geprezen om zijn ijzersterke slotfases van wedstrijden. Al die beslissende goals in blessuretijd. De fysieke fitheid, de mentale veerkracht. Het straalt iets uit. Maar wat een contrast met de openingsfases. Tegen Fortuna Sittard, tegen Borisov en zaterdag tegen PEC waren de eerste tien minuten telkens volkomen ‘ruk’. Het is dat Jeroen Zoet in Sittard op een vrije schietkans na twee minuten redde. En in Zwolle een penalty pakte. Anders had PSV drie keer pijlsnel met 1-0 achtergestaan.
Wat dat is, wél goed eindigen, maar niet goed starten, dat is niet altijd grijpbaar, vindt Hendrix. ,,Wat moet ik erover zeggen. Dingen gaan soms gewoon anders dan je jezelf voorneemt. We hebben nog een stap te zetten op dat vlak.”
Trainer Mark van Bommel ziet dat ‘spelers heel graag willen uitvoeren wat we willen zien’. ,,Ze willen misschien wel té graag, waardoor het dan niet allemaal lukt. We zijn ook pas twee maanden bezig. Je probeert alles al voor elkaar te hebben, maar je mag nu nog niet alles verwachten.”
Ook Van Bommel verheugt zich op vanavond. Op wat zijn eerste succesje als beginnend trainer kan zijn. Ook voor hem is zo’n play-off in de Champions League nieuw. Dat wil zeggen: in deze rol. Met Dumfries sprak hij over wat die in Borisov meemaakte. ,,Maar niet meer vandaag of gisteren, want dan ben je te laat. Dat doe je al eerder.” En wat ‘trainer’ Van Bommel dan zegt tegen zijn pupil? Een lachje. ,,Dat is iets tussen mij en de speler.”
Spelerservaring
Hij wil wel in algemene zin zeggen wat hij ervaart in zijn eerste weken in het vak van hoofdcoach. ,,Dat het nu al prettig is dat je kunt putten uit eigen spelerservaring.” Neem zijn eigen Champions Leaguedebuut destijds in 1999. ,,Daar herinner ik me nog van alles van, zelfs de kleinste details. Bayern München – PSV. Ik was net nieuw van Fortuna, mijn eerste wedstrijd in een groot buitenlands stadion. 1-0 achter, 1-1, Paulo Sérgio die 2-1 scoorde met een hakbal. En er was een Franse scheidsrechter.” Die gaf Van Bommel rood toen hij zich liet opnaaien door de meester-provocateur Lothar Matthäus. Weer een grijns: ,,Over een bewogen eerste wedstrijdje gesproken…”
De vraag is natuurlijk: was het hem ook overkomen als het níet zijn CL-debuut was geweest? Van Bommel, zonder aarzelen: ,,Ja en nee. Ja, in de zin van dat ik later nog wel meer rode kaarten kreeg in mijn carrière. Maar ook nee. Want op Champions Leagueniveau is het bij die ene keer gebleven. En bij Oranje is het zelfs nooit gebeurd.”
Van de ervaring had híj meteen geleerd.
door:ad.nl
