Er is altijd wel wat met Frankrijk op het WK voetbal. Wie de verrichtingen van Les Bleus op de afgelopen vijf WK’s bekijkt, ziet dat de ploeg ofwel excelleert, ofwel roemloos afgaat.
1994: Frankrijk huilt
De jaren negentig beginnen voor het Franse voetbal in mineur. In 1990 weten de Fransen zich niet voor het WK te plaatsen en ook in 1994 loopt de kwalificatie uit op een drama. Ondanks grote namen als Eric Cantona, Jean-Pierre Papin en Didier Deschamps wordt Frankrijk derde in de kwalificatiegroep, achter Zweden en Bulgarije.
In de laatste groepswedstrijd, thuis tegen Bulgarije, hebben de Fransen aan een gelijkspel genoeg om zich voor het WK te plaatsen. Maar Bulgarije wint met 2-1. De beslissende goal van Emil Kostadinov valt in blessuretijd nadat David Ginola verzuimt tijd te rekken en de bal verspeelt.
Het chagrijn in Frankrijk is groot. Bondscoach Michel Houllier zou Ginola na afloop “de moordenaar van het team” hebben genoemd, waarmee niet voor het laatst een Franse rel is geboren.
1998: Frankrijk lacht
Vier jaar later ziet de wereld in Frankrijk er helemaal anders uit. Het WK is in eigen land dus de kwalificatie kunnen de Fransen dit keer overslaan. Na een soepele voorronde werkt het team zich via Paraguay, Italië en Kroatië naar de finale in Parijs. De eindstrijd tegen Brazilië wordt de kroon op het werk.
Zinedine Zidane excelleert, terwijl zijn Braziliaanse tegenstrever Ronaldo nergens te bekennen is. Door twee goals van de Franse uitblinker en één van Emmanuel Petit pakt Frankrijk voor het eerst de wereldtitel.
Het land is in extase, van de banlieus rond Parijs tot de boulevards in Nice. De maatschappelijke impact van de titel is groot vanwege het multiculturele karakter van het team. Black, Blanc, Beur is het motto, waarmee de mix van zwarte, witte en Arabische spelers wordt aangeduid.
2002: Frankrijk huilt
De verwachtingen op het WK in Japan en Zuid-Korea zijn groot, maar het toernooi wordt één grote afgang. Het Franse sterrenensemble verliest de openingswedstrijd tegen de voormalige kolonie Senegal met 0-1 (doelpunt Bouba Diop) en komt die klap niet meer te boven.
Na een 0-0 tegen Uruguay en een 2-0 nederlaag tegen Denemarken ligt Frankrijk er zonder één goal te maken na de voorronde uit. Nog nooit presteerde een titelverdediger zo slecht op een WK.
2006: Frankrijk lacht (met kiespijn)
Na het debacle in Azië wordt er op het WK in Duitsland weinig van de Fransen verwacht. De selectie is inmiddels op leeftijd en er wordt schamper gelachen om het bejaardenteam van Raymond Domenech.
Maar de oudjes doen het uitstekend: na een moeizame groepsfase begint Frankrijk steeds beter te draaien en via Spanje (3-1), Brazilië (1-0) en Portugal (1-0), bepaald niet de minsten, wordt de finale in Berlijn bereikt.
Frankrijk staat weer als één man achter Les Bleus, maar de eindstrijd tegen Italië loopt uit op een historisch drama, met als hoogtepunt de kopstoot van Zidane tegen de borst van Marco Materazzi. Het duel eindigt in 1-1, Frankrijk verliest na strafschoppen, maar kan toch met enige trots naar huis.
2010: Frankrijk huilt
Het WK in Zuid-Afrika is een absoluut dieptepunt in de Franse voetbalhistorie. Aanvaller Nicolas Anelka wordt naar huis gestuurd, de spelers staken en aanvoerder Patrice Evra gaat op de vuist met de fitnesscoach.
Frankrijk wordt met één punt laatste in zijn groep en gaat na drie wedstrijden roemloos naar huis. Het hele land heeft de buik vol van de Haantjes.
2014: Frankrijk?
Pas na twee moeizame beslissingswedstrijden tegen Oekraïne (0-2 en 3-0) heeft Frankrijk zich voor het WK weten te kwalificeren. Vervolgens kwam er het relletje met de vriendin van Samir Nasri en de blessure van Franck Ribéry. Maar er is hoop: houden de Fransen bovenstaand ritme van succes afgewisseld met drama vol, dan zou er in Brazilië wel eens gelachen kunnen worden.
nos.nl
