Verscholen tussen de wijngaarden is Hotel Flötscherhof normaal een oase van rust. In het hart van Zuid-Tirol, omringd door de Dolomieten-toppen, komt de rustdag voor Steven Kruijswijk als geroepen. Na zijn imponerende machtsgreep in het weekeinde kan hij hier even alles op het rijtje zetten en zijn accu opladen voor de komende zes slotdagen waarin een eerste Nederlandse eindzege in de Giro d’Italia ineens heel realistisch is.
Door de regenval wordt het trainingsritje dat om half elf in de ochtend staat, afgelast. In plaats daarvan rijdt Kruijswijk rustig een uurtje op de rollen onder het scherm bij de ploegbus. Heel even toont hij zich de baas van het team door de Hollandse meezingers die uit de speakers van de vrachtwagen galmen uit te zetten voor muziek met een moderner ritme.
Ondertussen zijn de mecaniciëns druk bezig om zijn Bianchi-fiets beetje bij beetje wat meer roze om te bouwen. Vakkundig houdt de Brabander een oogje in het zeil en vraagt hij aan de Italiaanse constructeur om de nodige details. Stiekem geniet hij van alle roze ‘slingers’ die zijn prestaties met zich mee brengen.
Veertig journalisten
Van alle rust is geen sprake meer wanneer rond 13.00 uur, een uurtje voor de lunch, de internationale media wordt uitgenodigd voor de traditionele persconferentie met de leider in de ronde. Zeker veertig journalisten komen op de nieuwe heerser van de Giro af. In de bar van het hotel valt het op dat Kruijswijk opzichtig welkom wordt geheten door het personeel van het driesterren etablissement. ‘Benvenuto La Maglia Rosa’, staat er met grote letters opgeschreven. Buitenlandse journalisten oefenen ondertussen zijn naam, waarbij ze allemaal struikelen over alle medeklinkers. ‘Kroeswiek’ en ‘Kruuz-weik’ zijn de meest gehoorde uitspraken.
Om stipt 13.00 uur begint de persconferentie. Eerst moet Kruijswijk een aantal cameraploegen te woord staan. Vervolgens zijn er vijftien minuten vrij gemaakt voor de internationale media, waarin de voertaal Engels is. En als laatste kan hij lekker in zijn eigen taal met de vier aanwezige Nederlandse journalisten spreken. “Ik geniet van al deze aandacht”, bevestigt hij meteen. “Het is nu wel wat drukker dan andere rustdagen, maar dat is ook mooi. Het betekent dat ik belangrijk ben in de wedstrijd.”
Heer en meester
Dat is nogal een understatement. Kruijswijk is immers na het afgelopen weekeinde in de Dolomieten heer en meester van deze Giro d’Italia. Met een voorsprong van 2’12 op Esteban Chaves en 2’51 op de grote favoriet Vincenzo Nibali staat hij er zelfs riant voor.
“Natuurlijk is dit ook een dag dat je alles eens op je in laat werken”, vertel hij. “Dat je het klassement eens goed gaat analyseren. Ik mag zeker niet klagen over de voorsprong die ik heb op de jongens achter mij. Dat geeft mij een goed gevoel. Het belangrijkste is echter dat ik afgelopen weekeinde in de twee ritten zo’n slag heb gemaakt. Dat geeft vertrouwen dat ik de komende dagen die jongens bergop moet kunnen volgen. Dan maakt het eigenlijk niet eens uit hoeveel voorsprong je hebt.”
Niks te klagen
Nee, Kruijswijk geniet vooral. Ook wanneer hij buiten het hotel even moet opdraven voor een fotomomentje. De roze trui houdt hij liefkozend in zijn handen. ,,Je kunt dit alles als druk ervaren, maar ik geniet ervan. Ik vind deze aandacht een mooie waardering die ik voor mijn prestaties krijg. Weet je, dit is waar je als wielrenner altijd van droomt. Leider zijn in de slotweek van een grote ronde. Het is iets waar ik tot dusver alleen maar van hoopte dat ik ooit zo ver zou kunnen komen. En nu gebeurt het. Hopelijk kan ik het de komende dagen tot een mooi einde brengen. Qua zelfvertrouwen heb ik nu niks te klagen. Ik denk dat mijn korte uitslag in de klimtijdrit het beste bewijs is dat ik in mezelf geloof.”
Daarna worden de deuren voor de media gesloten en kan Kruijswijk zich terug trekken met zijn familie. Zodat het toch ook nog een beetje een echte rustdag wordt.
Telesport
