Joël de Jong hoopte na zaterdag op nóg een magische avond in Stade de France, waarbij de Fries ook wist dat álles moest kloppen op de 100 meter sprint. En dat deed het niet. „Mijn eerste stap uit het startblok was niet goed en dan weet je op de 100 meter dat je geklopt bent.” Na zijn eerdere gouden sprong (7.68 meter) finishte hij maandagavond op slechts veertien honderdste van het goud, maar was een zesde plaats zijn deel. „Dat is heel teleurstellend.”
De Jong (22), die op zijn vijfde met botkanker werd geconfronteerd en zijn linkerbeen verloor, maakte sinds zijn debuut op de Spelen van Tokio een enorme progressie door. Want in Japan werd de atleet uit Harlingen drie jaar geleden zesde bij het verspringen achtste op de 100 meter. Op Papendal maakte hij onder Joep Janssen en Fynn van Buuren letterlijk en figuurlijk grote stappen, gezien zijn wereldtitel op het koningsnummer vorig jaar in het Japanse Kobe. Enkele maanden geleden verbeterde hij tevens het wereldrecord bij het verspringen naar 7.67 meter.
Joël de Jong genoot van ambiance op Paralympische Spelen
Zaterdagavond volgde een nieuwe dimensie in zijn loopbaan. „Ik had de paralympische titel al vóór mijn laatste sprong en als het publiek dan – in een bijna vol stadion – nog begint met klappen en ik vervolgens nog naar een nieuw wereldrecord spring (7.68 meter), dat was fantastisch. Zo’n ambiance heb ik nog nooit meegemaakt. Mensen die erbij waren, vergeleken het met de Spelen van Londen 2012.”
Hij kon kort nagenieten. De avond erna liep hij zijn serierace op de 100 meter. „Dat ging goed, ik kon zelfs inhouden op het einde. Bij de warming-up voor de finale voelde het ook goed, dat zag mijn coach ook, dus we keken ernaar uit”, keek De Jong terug. Bij de opkomst lieten zijn concurrenten zich niet onbetuigd, met gebaartjes en yells. De Jong deed het zonder.
Joël de Jong weet dat hij nog verder kan groeien
Waar anderen vervolgens uitstekend uit de startblokken schoten, zette De Jong zijn blade iets teveel naar buiten en dat had impact. Hij kwam nog tot 12.20 seconden, terwijl de verrassende winnaar Ezra Frech uit Los Angeles, 12.06 seconden klokte. „Niemand van het podium van enkele maanden geleden haalde nu het podium, dat zegt veel over hoe dicht we bij elkaar zitten. Ik heb in de aanloop door een blessure enkele wedstrijden niet kunnen lopen, misschien ontbrak het toch aan ritme. Meteen na afloop was ik teleurgesteld. Je gaat voor het hoogste en dan is zo’n foutje kostbaar. Maar nu, reflecterend, kan ik ook trots zijn op het goud bij het verspringen. Dat gevoel overheerst inmiddels. Als je ziet waar ik vandaan kom, dan is mijn vooruitgang op beide onderdelen merkbaar in de prestaties. Ik ben bovendien nog maar 22 en kan nog verder groeien.”
Bron: Telesport
