De vloek die rust op de Europese finales van Benfica was net als vorig jaar voorafgaand aan de verloren Europa League-finale tegen Chelsea in Amsterdam weer veelvuldig het onderwerp van gesprek in aanloop naar de eindstrijd tegen Sevilla. Toegegeven, dat Lazar Markovic, Enzo Pérez en Eduardo Salvio door een schorsing ontbraken sprak al niet in het voordeel van de Portugese topclub.
Dat ook Miralem Sulejmani, die in de basis startte dankzij de afwezigheid van zijn concurrenten, al na 25 minuten naar de kant moest met een schouderblessure paste volledig in het doemscenario. De ex-Ajacied was tot dan toe de gevaarlijkste speler aan Benfica-kant en had de Sevilla-verdedigers Federico Fazio en Alberto Moreno al een gele kaart bezorgd.
Terwijl Benfica in de openingsfase onmachtig oogde, had ook Sevilla moeite echt uitgespeelde kansen te creëren. Pas toen Sevilla-spits Carlos Bacca tevergeefs om een penalty vroeg toen Luisão hem naar de grond werkte, werd de ploeg van trainer Jorge Jesus wakker. Maxi Pereira, Rodrigo en Nicolás Gaitán vergaten echter de plotselinge opleving te bekronen met een treffer.
Na rust ontbrandde het duel tussen de Europa Cup I-winnaar van 1961 en 1962 en de UEFA Cup-winnaar van 2006 en 2007 pas echt. Opnieuw had Benfica moeten scoren, maar Nicolás Pareja en Daniel Carriço voorkwamen met uitstekende verdedigende acties dat eerst Lima en later Rodrigo de score kon openen. Het was tekenend voor de bevlogenheid waarmee de Andalusiërs de weg naar het doel van de niet altijd even zekere Beto verdedigden.
Want onder aanvoering van Ivan Rakitic bood Sevilla goed tegenpartij aan Benfica. Ook de creatieve ingevingen van de Kroatische spelmaker resulteerden echter niet in het gewenste doelpunt. Zo mikte José Antonio Reyes naast met Benfica-captain Luisão in zijn nek en eindigden pogingen van diezelfde Reyes en Fazio in de handen van Jan Oblak.
In de jacht op de eerste Europese prijs in 52 jaar haalde Benfica in de slotfase van de reguliere speeltijd nog een keer alles uit de kast. Lima zag zijn geweldige afstandsschot echter gekeerd door Beto en Ezequiel Garay had tot twee keer toe het vizier niet op scherp. Nadat de verlenging ondanks een gevaarlijke vrije trap van Lima en een grote kans voor Bacca eveneens geen goal had opgeleverd, moesten penalty’s de beslissing brengen.
En daarin werd het al zo gevreesde doemscenario werkelijkheid. Benfica had al zóveel kansen om zeep geholpen dat Sevilla als morele winnaar begon aan de strafschoppenserie. Toen zowel Óscar Cardozo als Rodrigo na een aarzelende aanloop stuitte op de zeker een meter van zijn doellijn af staande Sevilla-doelman Beto was het drama voor Benfica compleet. ‘Nog in geen honderd jaar zal Benfica een Europa Cup winnen’, zei de woedende Guttmann in 1962 bij zijn ontslag. De Adelaren zullen minimaal weer een jaar moeten wachten voor ze die onheilspellende woorden kunnen logenstraffen.
vi.nl