Voormalig Formule 1-coureur en toerwagenkampioen Andrea de Adamich overleden op 84-jarige leeftijd

Andrea de Adamich is op 84-jarige leeftijd overleden

Veelzijdige coureur en voormalig Formule 1-coureur Andrea de Adamich is op 84-jarige leeftijd overleden.

De Italiaan startte tussen 1968 en 1973 29 Grand Prix-wereldkampioenschappen voor Ferrari , McLaren , March, Surtees en Brabham. Hij behaalde nooit een podiumplaats, maar eindigde wel als vierde tijdens de GP’s van Spanje in 1972 en België in 1973 – en behaalde een top drie-positie in drie Formule 1-evenementen buiten het kampioenschap.

De Adamich begon met heuvelklimmen en de Formule Junior, maar werd vooral bekend door zijn prestaties in de toerwagen- en sportwagenraces. Hij groeide uit tot een trouwe Alfa Romeo-coureur en werd in 1966 Europees kampioen in de toerwagensport met vier overwinningen in de succesvolle Alfa 1600 GTA van het fabrieksteam Autodelta.

Het seizoen daarop won hij opnieuw de titel in de Divisie 2-klasse en won hij de Tourist Trophy op Oulton Park, een evenement dat jaar voor toerwagens.

Tegelijkertijd bleef De Adamich racen in eenzitters en veroverde hij in 1965 de Italiaanse Formule 3-titel. Vervolgens won hij in 1968 met Ferrari de F2 Temporada in Argentinië, tegen een sterk deelnemersveld met onder meer toekomstig wereldkampioen Jochen Rindt.

Het was bij het beroemde Italiaanse team dat de bebrilde De Adamich, die rechten studeerde, zijn eerste Formule 1-starts maakte: de niet-kampioenschapsrace van de Spaanse GP van 1967 en de punten opleverende GP van Zuid-Afrika van 1968. Maar hij werd niet tegengehouden door Ferrari na een zware crash tijdens de Brands Hatch Race of Champions.

Andrea de Adamich, Ferrari 312, Dan Gurney, AAR/Eagle T1G Climax

Na een lang herstel keerde De Adamich terug en maakte al snel weer deel uit van de Alfa-familie, wat hem meer beviel. McLaren zette Alfa’s V8 in als derde auto voor De Adamich tijdens het Formule 1-seizoen van 1970, maar de motor was geen partij voor de Cosworth DFV die een groot deel van het veld aandreef en hij kwalificeerde zich zelden.

De Adamich en Alfa stapten over naar maart 1971, maar het was een soortgelijk verhaal. Pas toen hij het jaar daarop bij Surtees kwam – met Cosworth-power – verbeterde de situatie. Maar slechts in geringe mate, want een vierde plaats in Jarama was zijn enige puntentotaal van het seizoen.

Hij sloot zich in 1973 aan bij Bernie Ecclestone’s Brabham en behaalde opnieuw een vierde plaats in Zolder, maar was het voornaamste slachtoffer van de beruchte crash met meerdere auto’s tijdens de Britse GP, veroorzaakt door Jody Scheckter. Het duurde bijna een uur om De Adamich uit het wrak te bevrijden en de ernstige beenblessures die hij opliep, maakten op 31-jarige leeftijd een einde aan zijn carrière aan de frontlinie, ondanks enkele optredens bij Alfa in 1974. “Ik kon drie maanden lang niet staan”, vertelde De Adamich in 2013 aan Autosport.

Hoewel hij zelden een trendsetter was, was De Adamich altijd een exponent van een uitstekende sportwagen. Hij startte twee keer met Alfa Romeo de 24 uur van Le Mans en eindigde in 1972 als vierde naast Nino Vaccarella in een T33/3. Hij won ook twee races in het WK sportwagen tegen de krachtige Porsche 917’s in 1971: de Brands Hatch 1000 km met Henri Pescarolo en de seizoensfinale van Watkins Glen met Ronnie Peterson.

Na zijn pensioen bleef De Adamich betrokken bij de sport als journalist, tv-persoonlijkheid en directeur van een rijschool. Ook zijn banden met Alfa Romeo bleven bestaan: De Adamich werd directeur van het N.Technology-team dat begin 21e eeuw talloze successen boekte in de toerwagenraces.

Bron: Motorsport

Foto: Motorsport Images

Share article

Latest articles