Voor sommige sportliefhebbers zou het een droom zijn: betaald krijgen om van sport te genieten. In Qatar is het voor Aziatische en Afrikaanse arbeiders werkelijkheid. Zij krijgen betaald om in Qatar voor fan te spelen. Overdag werken ze als taxichauffeur of in moeilijke omstandigheden aan de bouw van enkele stadions voor het omstreden WK van 2022. ‘s Avonds spelen ze supporter van welke club dan ook. Als het maar geld oplevert.
Voor 30 Qatar riyal (6,50 euro) doen ze op commando de wave, juichen en springen bij voetbal-, volleybal- en handbalwedstrijden. Sommigen dragen zelfs een keffiyeh (Arabisch hoofddeksel) en witte gewaden om zo op een Qatari te lijken. Echt enthousiast doen ze dat niet. Ze zijn meer bezig met hun mobieltje. Want een van de secundaire arbeidsvoorwaarden is wifi. Voor sommige ‘fans’ de ideale mogelijkheid om hun mail te checken of om zo op de hoogte te blijven van het nieuws in hun thuisland. Daarom zien ze niet altijd veel van de wedstrijden. Ook vanwege de wifi zitten de bussen die hen oppikken meestal vol, soms zitten er wel 150 man. En met 30 riyal komen de arbeiders wel enkele dagen door.
Maar sommige arbeiders genieten er ook van, zoals Adu, een Ghanese buschauffeur. ,,Met mijn hele lichaam schudden, dansen en de hele tijd schreeuwen: heerlijk. En dat ik er ook nog voor betaald krijg, is voor mij mooi meegenomen.”
Ahmed al-Sheebani, directeur van de volleybalbond van Qatar (FIVB), weigerde in te gaan op vragen van journalisten. Richard Baker, pr-man van de bond, zegt dat het fenomeen betaalde fans ‘nieuw’ is voor hem. Officieel wordt het dan ook ontkend. Maar uit een jaaroverzicht van het bureau voor statistiek kan men opmaken dat 1.079 Qatari’s buitenlandse arbeiders hebben ingehuurd om voor supporter te spelen.
De Franse beachvolleyballer Edouard Rowlandson, die in Qatar was voor een internationaal toernooi, noemde ingehuurde fans ‘bizar’. ,,Maar liever dat dan voor een lege tribune spelen.”
In de naburige Verenigde Arabische Emiraten bestaat het verschijnsel zeker twee jaar. Toen zaten de tribunes in Qatar vaak leeg en dankzij de arbeiders klinkt er gezang en geschreeuw, al is het vaak niet oprecht.
ad.nl
